Group Cohesion, Then and Now.

Group Cohesion, Then and Now. Vier historische artikelen en een recent artikel over Cohesie en over cohesie & prestatie in teams. Small Group Research, 43 (2012), dec (6)

Verslaggever Willem de Haas

Samenvatting

Deze aflevering van dit onderzoek tijdschrift bevat de herdruk van vier “klassiekers” over cohesie uit 1985, 1991, 1995, 2000 (twee meta-analyses en twee conceptuele artikelen) en een review uit 2012 over cohesie in (sport)teams.

Drescher, S., Burlingame, G., Fuhriman A. (1985/2012). Cohesion: An Odyssey in Empirical Understanding. Small Group Research 43,6: 662-689

Evans, C. R., Dion, K. L. (1991/2012). Cohesion and Performance: A Meta-Analysis. Small Group Research, 43, 6: 690-701

Gully, S. M., Devine, D. J., Whitney, D. J. (1995/2012). A Meta-Analysis of Cohesion and Performance: Effects of Level of Analysis and Task Interdependence. Small Group Research, 43, 6: 702-725

Carron, A. V., Brawley, L. R. (2000/2012). Cohesion: Conceptual and Measurement Issues. 
Small Group Research, 43, 6: 726-743

Pescosolido, A. T., Saavedra, R. (2012). Cohesion and Sports Teams: A Review. Small Group Research,  43, 6: 744-758

De artikelen tonen de ontwikkeling van dit kernbegrip uit de groepsdynamica in de afgelopen 28 jaar zowel theoretisch als wat betreft de research.  De namen van de belangrijkste onderzoekers over Cohesie van de afgelopen 30 jaar komen langs: Fuhriman, Burlingame, Carron, Evans, Dion.
Groepscohesie blijft een heel complex fenomeen dat nog steeds moeilijk in een definitie is te vangen. Het begrip is nog zeker niet uitontwikkeld en dat is wel weer prikkelend en uitdagend. Er is nog meer research en theorieontwikkeling te verwachten. De dimensionele opvatting over cohesie in teams is op dit moment het meest gangbaar, waarbij het model van Carron (1985) een belangrijke uitgangspunt vormt.  
Wat in deze artikelen sterk naar voren komt is dat cohesie een instrumentele basis heeft. Mensen sluiten zich aaneen om gezamenlijk iets te binnen te halen of te bereiken, een doel, een belang, iets dat nut heeft. En bij die taakgerichte groepsvorming ontstaat cohesie. Een heldere taakorganisatie gaat dus aan cohesieontwikkeling vooraf
Deze reviews laten zien dat er is veel evidentie te vinden voor een positieve relatie tussen cohesie en prestatie. Dat geldt voor sportteams en in mindere mate voor andere teams. Het verband is sterker voor teams met een interdependente werktaak van de deelnemers, en nog sterker als de taak heel concreet en duidelijk is en er weinig twijfel is over de commitment van de teamleden aan de taak. Sportteams zijn goede voorbeelden van zulk soort teams. We mogen veronderstellen dat er ook in andere beroepsdomeinen teams bestaan die gekenmerkt worden door een zeer concrete taak en werkwijze en een te verwachten commitment van de teamleden. Denk bijvoorbeeld aan een chirurgisch operatieteam of een vliegtuigbemanningsteam.

Wat betekent dit voor de groepstherapie en de nvgp?

Hoe relevant is deze kennis voor de nvgp. NVGP leden houden zich bezig met groepspsychotherapie, maar ook met de toepassing van ons groepsdynamisch en groepspsychotherapeutisch gedachtengoed in teams. Voor diegenen die met teams werken of teams coachen is het niet onbelangrijk te weten en te kunnen uitleggen dat cohesie in een team de prestatie kan bevorderen, en nog meer kans heeft te werken bij een heel heldere taak en bij goede commitment van de leden aan die taak.
Maar ook groepstherapeuten kunnen aan deze wetenschap wel wat hebben. Het is jammer dat in deze studies geen therapiegroepen zijn meegenomen, maar met enige voorzichtigheid mogen we denk ik wel wat conclusies naar therapiegroepen doortrekken. In principe is een psychotherapiegroep ook te zien als een team met een duidelijke taak. Die taak is niet zo eenvoudig en duidelijk als bij een sportteam, maar kan toch goed worden geconcretiseerd en uitgelegd. Een therapiegroep wordt geacht volgens bepaalde taakafspraken samen te werken aan het therapeutische doel van de groep.